Art Dorado Curaçao!

De eerste foto waar Venus op te zien is, is wel meteen spectaculair met al die wolken. Maar even later waren die wolken niet meer zo leuk, want… enfin, het vervolg is bekend…

Het begin was veelbelovend, maar al snel dook een megawolk voor de zon. En Venus…

Maar zeker om te fotograferen was het al de moeite waard.

De thumbnails van de transit in een wat groter formaat:

De hele serie foto’s is inmiddels ook beschikbaar. Het zijn de laatste foto’s uit de serie, vanaf het moment waarop de zon weer tevoorschijn komt.

Dit zijn ze in het klein:

Ik heb hem gezien!!
Ondanks de enige wolk in de lucht die natuurlijk net op het grote ogenblik voor de zon schoof…
Op Curacao zou de transit van Venus slechts minder dan een half uur zichtbaar zijn, vlak voor zonsondergang. Het wachten was dus op de laatste tien minuten, als de zon net voor het ondergaan zoveel felheid verliest dat je er zonder zwart glas foto’s van kunt maken.

Ik zat dus in de startblokken, fototoestel schietklaar. Alvast wat proefjes, helaas alleen maar wit met hier en daar een klein stipje. Nog even geduld dus, tot die ene wolk roet in het eten gooide.
Ik had mijn camera al weggezet, helemaal teleurgesteld, toen ik toch nog even naar buiten keek en ACTIE, want daar zag ik de zon net tussen twee wolken tevoorschijn komen.

58 Foto’s later was de zon echt verdwenen. Nog een laatste fotootje van de grijsgewolkte lucht, maar wel mooi Venus in transit voor de zon langs vereeuwigd, letterlijk, voor de komende 114 jaar!

Venus is an de rechterkant duidelijk zichtbaar.
Onderin, wat links van het midden, is ook nog een zonnevlek te zien.

De zon daalt snel, maar Venus blijft duidelijk in beeld.
De transitbaan van Venus is nauwelijks waarneembaar;
daarvoor is het fenomeen te kort boven de horizon.

Klik op de foto’s voor een grotere versie.

Ik wist nog van niets toen ik maandagochtend 24 oktober de eerste foto maakte van Playa Largu. De lucht was zo enorm blauw dat het een stralende dag beloofde te worden.
Even vergeten dat de regentijd inmiddels is aangebroken, dus: het weer kan binnen een uur helemaal omslaan (en daarna nogmaals, dus zon -  regen – zon is in een halve dag heel goed mogelijk).
Toch had ik met zo’n strakblauwe lucht verwacht dat er een enorme ‘tropical wave’ recht op ons afstevende.

Hoewel we de dans ontsprongen, deze keer, en de tropical wave op het laatste moment afboog naar het noordwesten en ook al heel wat regen kwijt was, leverde het toch een aantal spectaculaire plaatjes op tegen zonsondergang.

Playa Largu, half negen in de ochtend.

Later in de middag nam de bewolking toe: Playa Largu, 16.35 uur.

De zonsondergang, een pad van licht, uitzicht op Playa Largu, 18.10 uur.

Vlak na de zonsondergang, uitzicht op Playa Largu, 18.21 uur.

De zee was van puur goud, terwijl een groep flamingo’s vlak voor de nacht naar huis bij de zoutpannen nabij San Juan vloog .

Het regenseizoen is dit jaar letterlijk met de deur in huis gevallen. Een onverwacht ruwe zee zaterdag, de wind 180 graden gedraaid en veel regen.

Zondag werd het weer wat beter, hoewel het nog steeds af en toe  flink kon waaien uit de verkeerde hoek.

Even kijken naar het weerbericht van maandag en mijn mond viel open van verbazing: wat zat daar aan te komen, terwijl hier op Curacao de zon stralend scheen met een strakblauwe lucht als uitzicht?

Onweer op komst dus, wat resulteerde in weerwaarschuwingen, een heuse persconferentie van de premier en vaak even naar het weer kijken.

Wat viel er allemaal te zien?
In ieder geval dat het er verschrikkelijk dreigend uitzag:

Nummer 365 is geplaatst!

The sunshot-project heeft een jaar geduurd. De eerste zon-foto plaatste ik op 1 maart 2010, nummer 365 op 28 februari 2011.

De motivatie was mijn groeiende aantal zonsondergangfoto’s op Curacao. Gezegend met een mooi uitzicht zie ik bijna elke avond de zon ondergaan. Geen enkele keer hetzelfde. Nooit! Sterker nog, soms maak ik van één zonsondergang zulke verschillende foto’s, dat het moeilijk te geloven is dat ze allemaal in een half uurtje tijd zijn gemaakt. Publiceren bleek een tweesnijdend zwaard: ten eerste kon ik mijn mooiste foto’s kwijt op het internet, maar nog leuker was dat ik weer een excuus had om zon-foto’s te blijven maken.

Een jaar is een mooie periode om de dagelijkse plaatsing van een sunshot te stoppen. Natuurlijk zal er van tijd tot tijd een zonsondergang bijkomen; ook na een jaar komen er nog altijd zonsondergangen voor mijn lens die nog net even spectaculairder zijn dan alles wat ik tot nog toe heb gefotografeerd. Dat zal echter niet meer elke dag gebeuren. Maar zowel de oude als de nieuwe sunshots zijn allemaal te vinden onder het kopje sunshots rechtsboven.
Dus, wat de sunshots betreft: tot de volgende zonsondergang!

Eindelijk!

Liggend in bed hoorde ik al de eerste druppels: regen!!!

De lucht was dreigend donker, een echte tropische bui kondigde zich aan.

De eerste druppels vleiden zich als een sluier over de knoek.

Water, zelfs een plas in de zoutpan…

Langer dan 10 minuten heeft het niet geduurd, en de tropische bui is vast ergens anders gevallen, maar toch: de kans is groot dat over twee dagen her en der in de knoek gele bloemen bloeien.

Wordt vervolgd, dus.

Je zou toch zweren dat deze opname in Amerika is gemaakt, een desolaat landschap ergens op de prairie. Of anders tenminste toch   in Mexico.

Nee hoor, we blijven dicht bij huis; het is gewoon op Curaçao.