Art Dorado Curaçao!

Eindelijk!

Liggend in bed hoorde ik al de eerste druppels: regen!!!

De lucht was dreigend donker, een echte tropische bui kondigde zich aan.

De eerste druppels vleiden zich als een sluier over de knoek.

Water, zelfs een plas in de zoutpan…

Langer dan 10 minuten heeft het niet geduurd, en de tropische bui is vast ergens anders gevallen, maar toch: de kans is groot dat over twee dagen her en der in de knoek gele bloemen bloeien.

Wordt vervolgd, dus.

Zelfs de kranten berichten over de droogte. Dieren hebben het moeilijk, bomen verliezen hun bladeren. Cactussen daarentegen staan er blakend van gezondheid bij.
Rozerode vruchtjes op de bolcactussen, nieuwe uitlopers van de kadushi en prachtige gele bloemen op de schijfcactussen. Oases van groen, goed beschermd door lange stekels.

Maar niet alle cactussen overleven. Voor het eerst heb ik cactus-skeletten gezien; uitgedroogde omhulsels met de vaalwitte kleur van botten, net zo fascinerend als Egyptische mummies.

Of de cactussen die moeten wijken voor een lading versgestort diabaas…

Ook als het droog is is er veel moois te zien. Als je maar de moeite neemt om je blik wat meer op de vierkante centimeter te richten, en dat doe ik graag. In een straal van ruwweg vijfhonderd meter rond het huis is er al meer te zien dan ik ooit op de foto zal kunnen zetten!