Art Dorado Curaçao!

Eindelijk!

Liggend in bed hoorde ik al de eerste druppels: regen!!!

De lucht was dreigend donker, een echte tropische bui kondigde zich aan.

De eerste druppels vleiden zich als een sluier over de knoek.

Water, zelfs een plas in de zoutpan…

Langer dan 10 minuten heeft het niet geduurd, en de tropische bui is vast ergens anders gevallen, maar toch: de kans is groot dat over twee dagen her en der in de knoek gele bloemen bloeien.

Wordt vervolgd, dus.

blauw reikt mijn blik door de horizon

de zee is nooit de zelfde
maar soms, soms vaker, treft de aanblik me tot diep in mijn ziel
de ruimte
de stilte
zo oneindig
zo blauw

zo zee

de rust... de ruimte...

El niño is dit jaar druk! Geeft ‘het jongetje’ in grote delen van Zuid-Amerika en het zuiden van Noord-Amerika grote overlast, ook op Curaçao is zijn invloed merkbaar.

Gelukkig hebben we hier niet te maken met heftige regens en modderstromen. De verschijnselen zijn een stuk milder, maar evengoed opmerkelijk.

De regentijd is voorbij gegaan zonder regen, als je die twee of drie miezerige ochtendbuitjes in de afgelopen maanden niet meetelt. De koudste maand van het jaar op Curaçao, februari met nog altijd een gemiddelde temperatuur van zo’n 29 graden, was ‘gewoon’ een graadje of 32, 33.

Sinds de laatste week van februari is het hier pas echt raar weer. ’s Ochtends vroeg veel dauw, net als het tropisch regenwoud in Suriname. Ook is het vaak bijna windstil en is de Noordoostpassaat die het leven op Curaçao zo aangenaam maakt, verworden tot een zacht zuidoostelijk briesje. Dat briesje levert weer laaghangende bewolking vanuit het zuiden op, een soms spiegelgladde zee en een vegetatie die snakt naar een beetje water.

Natuurlijk zijn er in deze periode wel weer mooie plaatjes te schieten. Zoals bovenstaande panorama, ons uitzicht over de saliña maar nu met een sluier van dauw. Weliswaar sterk verkleind; het origineel is ruim met 20.000 pixels kamerbreed!

Filmen is ook verslavend!
Ik heb al één filmpje op youtube staan…